*
Δεν πιστεύω στο Θεό.Πιστεύω πως ό,τι συμβαίνει μας δίνεται στα χέρια μας από το Θεό στον οποίο δεν πιστεύω.Πιστεύω πως η υψηλότερη τέχνη είναι η τέχνη των αποστάσεων,πολύ κοντά καίγεσαι,πολύ μακριά παγώνεις.Πρέπει να μάθεις να βρίσκεις το ακριβές σημείο και να στέκεσαι εκεί.Κι αυτό δεν μπορείς να το μάθεις πάρα ιδίοις εξόδοις όπως όλα όσα μαθαίνεις αληθινά,πρέπει να πληρώσεις για να μάθεις.Αυτό είναι το πρώτο μάθημα των παιδικών μου χρόνων,έτσι έμαθα να διαβάζω την ώρα πάνω στο καντράν του ρολογιού.(..).. με την έλλειψη και τον πόνο μέσα μου,δεν μου αρέσει ο πόνος ποτέ δεν θα τον αγαπήσω αλλά οφείλω να αναγνωρίσω ότι είναι καλός δάσκαλος.Περνάμε αυτή τη ζωή σκοτώνοντας αυτούς που πλησιάζουμε και σκοτώνοντάς μας και αυτή με τη σειρά τους,το χάρισμα είναι να διασχίζεις όλους αυτούς τους θανάτους κρατώντας την ευφυΐα σου,τη χαρά και την τρυφερότητά σου,το χάρισμα είναι να είσαι στη ζωή ακόμα και νεκρός,σαν κάποιο πειραχτήρι πουλί μέσα στο καρβουνιασμένο δάσος.Θεέ μου που δεν είσαι κανένας δώσε μου κάθε μέρα το καθιερωμένο τραγούδι μου.Θεέ μου,που είσαι ένας κλόουν χαίρε,δε σε σκέφτομαι ποτέ,σκέφτομαι όλα τα άλλα.Έχω ήδη αρκετή δουλειά, αμήν.
Από 16 Ιανουαρίου 2017 στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.
φωτο.Βασίλης Αντωνόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου