Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016

Το κορίτσι του λύκου


*

Δεν πιστεύω στο Θεό.Πιστεύω πως ό,τι συμβαίνει μας δίνεται στα χέρια μας από το Θεό στον οποίο δεν πιστεύω.Πιστεύω πως η υψηλότερη τέχνη είναι η τέχνη των αποστάσεων,πολύ κοντά καίγεσαι,πολύ μακριά παγώνεις.Πρέπει να μάθεις να βρίσκεις το ακριβές σημείο και να στέκεσαι εκεί.Κι αυτό δεν μπορείς να το μάθεις πάρα ιδίοις εξόδοις όπως όλα όσα μαθαίνεις αληθινά,πρέπει να πληρώσεις για να μάθεις.Αυτό είναι το πρώτο μάθημα των παιδικών μου χρόνων,έτσι έμαθα να διαβάζω την ώρα πάνω στο καντράν του ρολογιού.(..).. με την έλλειψη και τον πόνο μέσα μου,δεν μου αρέσει ο πόνος ποτέ δεν θα τον αγαπήσω αλλά οφείλω να αναγνωρίσω ότι είναι καλός δάσκαλος.Περνάμε αυτή τη ζωή σκοτώνοντας αυτούς που πλησιάζουμε και σκοτώνοντάς μας και αυτή με τη σειρά τους,το χάρισμα είναι να διασχίζεις όλους αυτούς τους θανάτους κρατώντας την ευφυΐα σου,τη χαρά και την τρυφερότητά σου,το χάρισμα είναι να είσαι στη ζωή ακόμα και νεκρός,σαν κάποιο πειραχτήρι πουλί μέσα στο καρβουνιασμένο δάσος.Θεέ μου που δεν είσαι κανένας δώσε μου κάθε μέρα το καθιερωμένο τραγούδι μου.Θεέ μου,που είσαι ένας κλόουν χαίρε,δε σε σκέφτομαι ποτέ,σκέφτομαι όλα τα άλλα.Έχω ήδη αρκετή δουλειά, αμήν.

Από 16 Ιανουαρίου 2017 στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.

φωτο.Βασίλης Αντωνόπουλος

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2016

Monaksxá(a lonely planet)


*

Καθώς οι ανθρωποι που αγαπάς παύουν να σ' αγαπούν,καθώς πεθαίνουν,καθώς προχωρούν στη ζωή τους,καθώς τους χάνεις,καθώς χάνεις την ομορφιά σου,τη νιότη σου,καθώς ο κόσμος σε ξεχνά,καθώς συνειδητοποιείς την παροδικότητα σου,καθώς αρχίζεις να χάνεις ένα ένα τα χαρακτηριστικά σου,καθώς μαθαίνεις ότι δεν υπάρχει κανένας εκεί για να σε προσέχει, και ποτέ δεν υπήρξε, σκέφτεσαι μόνο την κίνηση - δεν προέρχεσαι από πουθενά, δεν πηγαίνεις πουθενά.Απλά κινείσαι, μετρώντας τα λεπτά.Τώρα είσαι εδώ στις 7:43. Τώρα είσαι εδώ στις 7:44. Τώρα.. 
δεν είσαι εδώ.


Η παράσταση Monaksxá(a lonely planet)παρουσιάστηκε στο Φεστιβάλ Αθηνών το καλοκαίρι του 2016 σε σκηνοθεσία Ειρήνης Φαναριώτη.

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

Το κορίτσι του λύκου


*

Η ευτυχία δεν είναι μια νότα ξεχωριστή, είναι η χαρά όταν δύο νότες αναπηδούν η μία πάνω στην άλλη. Η δυστυχία είναι όταν αυτό το αναπήδημά τους το κοινό, ηχεί λάθος. Επειδή η νότα του ενός και εκείνη του άλλου δεν εναρμονίζονται. Η διαφορά η πιο τραγική ανάμεσα στους ανθρώπους βρίσκεται εκεί, σε κανένα άλλο σημείο: στους ρυθμούς τους.


Από 16 Ιανουαρίου 2017 στο Θέατρο του Νέου Κόσμου
Photo Angelica Aufrais/Le Bouquet Photography 

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2016

Monaksxá(a lonely planet)


*
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης, facebook, instagram, tinder,διαδικτυακά προξενιά! Και στον αντίποδα, άνθρωποι στους δρόμους  χωρίς την πολυτέλεια της επιλογής. Μοιράζονται μια μπύρα, ένα τσιγάρο και ξαπλώνουν στα χαρτόνια τους. Τελικά ποιος είναι ο πραγματικά μόνος; Κι όλες αυτές οι σκέψεις είναι μόνο η αρχή. Το θέμα της μοναξιάς ξεκινάει από πολύ παλιά και ταξιδεύει στο άπειρο.  Στόχος μας είναι να φτάσουμε όσο πιο κοντά γίνεται στο άπειρο. Έτσι, αθεράπευτα ρομαντικοί.

Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου 2016-Athens and Epidavros festival 2016

Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2016

Ο κύριος του Τζακ-Jack's master


*

Στόχος μας είναι να καταδυθούμε σ’ αυτό τον λογοτεχνικά παράδοξο κόσμο και να τον επικοινωνήσουμε με τον κάθε θεατή . Ύστερα, ο καθένας προσωπικά αλλά και όλοι μαζί  θα επιχειρήσουμε  να αφήσουμε πίσω μας  καταστάσεις, αντιλήψεις, συνήθειες του παρελθόντος που μας κρατούν κολλημένους "στο πάτωμα"... Ο αποχωρισμός είναι πάντα δύσκολος, αλλά μήπως κάποιες φορές είναι και λυτρωτικός; Δε μένει παρά να αποδειχθεί...


«Μόνον- πουλάκι τραυματισμένο- η ψυχούλα μου, έκατσε σαν σ’ άκρη γης,  σ’ έναν κλώνο.»
Γιάννης Σκαρίμπας

Θέατρο του Νέου Κόσμου Ιανουάριος-Μάρτιος 2016

Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2016

Το κορίτσι του λύκου


*

Ο πρώτος μου έρωτας έχει κίτρινα δόντια. 
Εισχωρεί μέσα στα μάτια μου των δύο-δυόμισι χρονών.
Ξεγλιστά μέσα απ' την κόρη των ματιών μου μέχρι τα βάθη της κοριτσίστικης καρδιάς μου, 
κι εκεί φτιάχνει την τρύπα του,τη φωλιά του,το λημέρι του.
Είναι εκεί ακόμη, αυτή τη στιγμή που σας μιλάω.
Κανείς δεν μπόρεσε να πάρει τη θέση του. 
Κανείς δεν μπόρεσε να φτάσει τόσο βαθιά.
Ξεκίνησα την καριέρα μου ως ερωτευμένη στα δύο μου χρόνια,
με τον πιο θερμό εραστή του κόσμου.
Οι επόμενοι δε θα στέκονταν ποτέ στο ύψος του,δε θα μπορούσαν ποτέ να τον φτάσουν.
Ο πρώτος μου έρωτας είναι ένας λύκος.
"La folle allure" Christian Bobin

Θέατρο του Νέου Κόσμου,πρεμιέρα 16 Ιανουαρίου 2017

Μεγάλοι Δρόμοι-Great Roads


*

Φτιάξαμε φανταστικές συνθήκες που, όμως, περιέχουν μόνο αλήθειες. 
Δεν ξεχάσαμε ποτέ το παραμύθι μας, την πηγή της ζωής, την ελπίδα μας. 
Αλλά η δική μας πριγκίπισσα βλέπει στον ύπνο της τον Τσιτσάνη 
και συνδιαλέγεται με τον Κολοκοτρώνη. 
Ο δικός μας πρίγκιπας ψάχνει ακόμη να βρει τις σωστές λέξεις για να ξεστομίσει αυτό που πραγματικά νιώθει. Η δική μας πριγκίπισσα πιστεύει ακόμη στα παραμύθια και ο δικός μας πρίγκιπας ψάχνει ακόμη να βρει το θάρρος. 
Πόδια που τρέχουν, χωρίς λογική να τα οδηγεί. Μυαλό που διανύει αποστάσεις τρελές, χωρίς πόδια να το στηρίξουν. 
Τι να γίνει, θα πεις. 
Έτσι είναι η ζωή. Τρέχει και δεν ρωτάει. Προχωράει και χωρίς εμάς, άμα λάχει. 
Εγώ όμως θα αφήσω το ψιχουλάκι μου εδώ. Και ποιος ξέρει; Μπορεί και να ξαναγυρίσω.

Θέατρο του Νέου Κόσμου 2015-2016